American Staffordshire Terrier

AMSTAFFY:

OKIEM HODOWCY:

Alta Carya El Bombero Nux (Bomber) Właściciel Patrycja Dawid
Amstaff to doskonały pies rodzinny, stale szukający kontaktu z człowiekiem. Jest to rasa, która wyjątkowo szybko się uczy i odpowiednio pokierowana świetnie sprawdzi się w sporcie, a także w dogoterapii. Są to psy niezwykle czujne, które potrafią odróżnić prawdziwe zagrożenie od tego udawanego i bez problemu staną w obronie swojego właściciela. Amstaff to świetny pływak, uwielbia kąpiele w wodzie i długie zabawy. Jest to rasa długo żyjąca i mało chorowita.          

Justyna Swajda, właściciel psa X-TREMELY CRAZY FIGHTER Extreme Rules                                                             Amstaffy są świetnymi psami towarzyszącymi, o ile właściciel zdaje sobie sprawę z jego wad i zalet-jest to pies temperamentny z dominującym charakterem i dość silnym popędem łupu. Jeśli ktoś nie ma doświadczenia z takim typem psów, połączenie tych cech może sprawić problem z okiełznaniem takiego osobnika. Natomiast jeśli spożytkujemy tę energię w odpowiedni sposób możemy otrzymać fajnego psa do sportu (obediencję, IPO, dog trekking, sporty siłowe), jak i domowego pupila. Amstaffy są inteligentne, lubią pracę z człowiekiem, zachowują „zabawowy” styl bycia do późnego wieku, można powiedzieć, że mają poczucie humoru oraz uwielbiają towarzystwo ludzi. Jest to dość zdrowa rasa, najczęściej spotykaną dolegliwością są alergie, a ze względu na wysoką aktywność-kontuzje. Kupując szczeniaka tej rasy należy zwrócić uwagę na badania rodziców-niezbędne minimum to prześwietlenie stawów biodrowych i łokciowych oraz Ataksja (NCL-A) z wynikiem clear/clear ewentualnie clear/carrier oraz ich charakter-powinny być radosne, zrównoważone, pewne siebie, absolutnie nie bojaźliwe czy agresywne.

Historia rasy:
Skąd się wziął Amstaff? Wiele ludzi na pewno często zadawało sobie 
to pytanie. Otóż Amstaff, jak przepuszczają historycy został 
skrzyżowany z Buldogiem, z czego powstał "Biały Bullterrier. Inni 
zaś twierdzą, że Buldog został skrzyżowany ze Starym Angielskim 
Terierem i Boston Terierem co dało Bull and Teriera.
Pochodzenie tejże rasy, jest takie same jak Bullteriera. W XVIII i 
XIX w. w Anglii ulubioną rozrywką Amstaffów były walki zwierząt. Na 
specjalnych arenach, pies walczył z niedźwiedziem, bykiem, nawet 
lwem, ale najczęściej z drugim psem. Najbardziej przydatny do tego 
sportu okazał się właśnie "Bull and Terier". Uchwałą Brytyjskiego 
parlamentu z 1835r. widowiska te zostały zakazane. Brytyjscy 
imigranci, masowo napływający w połowie XIXw. do Stanów 
Zjednoczonych przywieźli ze sobą Bull and Teriery i zaczęli na nowym 
terenie, uprawiać swój ulubiony "SPORT".
Te walczące psy nazwano: Pit Bull Terier, Pit - Dog (Pit - arena do 
walki), American Bull Terier, Staffordshire Terier, Yankee Terier 
lub Half and Half.
Amerykanie importowali z Anglii dużo Bull Terierów, krzyżowali je 
być może z Bokserem lub BullTerierem tak , aż pies ten stał się 
większy i mocniejszy od swych przodków. W roku 1880 opracowano 
regulamin walk psów, założono księgę hodowlaną i powołano do życia 
United Kennel Club. Do dziś do tej organizacji należą Ci, którzy 
hodują Pit Bull Teriery. Rasa ta stosunkowo późno trafiła do Europy. 
W roku 2000, obchodziliśmy dość skromny jubileusz, gdyż piętnaście 
lat temu Amstaff zawitał do Polski. Pani Małgorzata Jurek 
importowała wtedy pierwszą sukę tejże rasy, Ch. Hamsbra's Cindy. 
Suka ta szybko uzyskała Tytuł Czempiona Polski. Następne Amstaffy 
dotarły do Polski z Niemiec. Były to pręgowane i złoto - rude 
zwierzęta, które dały początek hodowli. Późniejsze importy przybyły 
z Czechosłowacji, ze znanej hodowli Alet. Była to suczka Santa Fe 
importowana przez państwa Lewandowskich, oraz jej miotowy brat 
Superman. Był to rok 1990. Wkrótce pies pana Mariusza Witko, 
Superman uzyskał Tytuł Czempiona Polski (1992). Następne importy 
nastąpiły szybko, były to Kim OfDynamic, sprowadzona przez pana 
Waldemara Poplowskiego, suka z Niemiec podobnie jak następna, 
Hagele's Elektra pani Alicji Janeczek. W 1991r. urodził się pierwszy 
miot American Staffordshire Terierów z przydomkiem "Z Antuszy" u 
państwa Lewandowskich. Matka była Santa Fe Alet, ojcem zaś pies z 
Austrii Rosenaner's Dragon Spirit. Rasa ta wywodzi się najdokładniej 
ze Stanów Zjednoczonych.

WRORZEC ZKwP / FCI                                                                                                                                                        

Wzorzec FCI nr 286 /01.12.1997/F/GB /09.01.1998/D
AMERYKAŃSKI STAFFORDSHIRE TERIER
(American Staffordshire Terrier)
Pochodzenie: USA
Data publikacji obowiązującego wzorca: 03.09.1996
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
 sekcja  teriery typu „bull”
 Próby pracy nie są wymagane. 

AMSTAFFY:

WYGLĄD OGÓLNY: Jak na swoje wymiary pies ten powinien sprawiać wrażenie wyjątkowo silnego. Proporcjonalnie zbudowany, dobrze umięśniony, a przy tym elegancki i zwinny. Żywo reaguje na otoczenie. Zwarty, krępy, ale nie wysokonożny, lub lekkiej konstrukcji. Jego odwaga jest przysłowiowa. 

GŁOWA: Średniej długości. Kufa i mózgoczaszka są w całości głębokie. Mózgoczaszka szeroka. Stop wyraźnie zaznaczony. Trzewioczaszka: Trufla nosowa: tylko czarna. Kufa średniej długości, zaokrąglona w górnej części, jej linia pod oczami zdecydowanie załamuje się. Wargi przylegające, nie obwisłe. Uzębienie: dobrze zarysowana szczęka, żuchwa mocna o dużej sile chwytu. Siekacze szczęki są w ścisłym zwarciu z zewnętrzną stroną siekaczy żuchwy. Policzki o bardzo uwydatnionym umięśnieniu. Oczy ciemne, okrągłe, głęboko osadzone, szeroko rozstawione. Powieki zapigmentowane. Uszy wysoko osadzone, kopiowane lub pozostawione naturalne. Preferowane są uszy nie przycięte, które powinny być krótkie, w kształcie płatka róży lub pół-uniesione. Wiszące są wadliwe. 

SZYJA: Mocna, lekko łukowato wygięta, zwęża się stopniowo od łopatek ku głowie. Jest średniej długości, sucha, bez podgardla. TUŁÓW, linia górna: Grzbiet dość krótki. Lekko opada od kłębu do zadu. Zad krótki i łagodnie ścięty ku nasadzie ogona. Lędźwie lekko uwypuklone. Klatka piersiowa głęboka, szeroka i długa. Dobrze wysklepione żebra. 

OGON: Krótki w porównaniu z rozmiarami psa, nisko osadzony, zwężający się ku koniuszkowi. Nie jest zakręcony, ani noszony powyżej linii grzbietu. Nie kopiowany. 

KOŃCZYNY: Kończyny przednie proste o mocnej kości i szeroko rozstawione przy pojemnej, rozwiniętej klatce piersiowej. Łopatki silne i umięśnione. Kości łopatek szerokie i skośnie ułożone. Śródręcza pionowo ustawione. Kończyny tylne mocno umięśnione. Stawy skokowe nisko umiejscowione, nie wykrzywione ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Łapy średniej wielkości, o dobrze wysklepionych, zwartych palcach. 

RUCH: Elastyczny. Inochód i toczący się chód są wadliwe. 

OKRYWA WŁOSOWA: Włos krótki, przylegający, twardy w dotyku, błyszczący. Umaszczenie: każda maść jednolita lub łaciata jest dopuszczalna. Niepożądana jest jednak czarna podpalana, czekoladowa i biała, jeśli biel obejmuje ponad 80 % powierzchni ciała. 

WZROST: Wzrost i waga powinny iść w parze. Idealna wysokość w kłębie wynosi dla psa: 46 - 48 cm, dla suki: 43 - 46 cm. 

WADY: Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca traktowane są jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia. Należą do nich: - trufla nosowa barwy cielistej, - przodozgryz lub tyłozgryz, - jasne oczy, - brak pigmentu na powiekach, - zbyt długi, źle noszony ogon. Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane. 

UWAGA: Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra umieszczone w worku mosznowym.